PAJĄKI dla ZIELONYCH i nie tylko. Warsztaty stacjonarne w Krakowie.

Pająki są przykładem plastyki obrzędowej*. Sposób ich wykonania, użyte materiały oraz czas przeznaczony na ich tworzenie, miały znaczenie symboliczne. Ich twórczynie nie zostawiły po sobie opisów, z których moglibyśmy się dowiedzieć więcej niż samo to, co zachowane w sposobie ich wykonywania: że przybierają przeróżne kształty, że wiesza się je w miejscach nieprzypadkowych, że tworząc je, nadaje się im rolę o wiele głębszą niż tylko ozdobną. Pewne jest, że były częścią tradycji przekazywanej bezpośrednio, więc najwięcej o nich możemy się dowiedzieć przez obcowanie z samymi pająkami- wykonywanie i wieszanie ich we własnych domach.

Pająk to lekka, misterna i bardzo delikatna konstrukcja wykonywana z łatwo dostępnych materiałów, takich jak: słoma, wiklina, trzcina, groch, płótno, pióra, czy włóczka. Z czasem pojawiły się kolorowe bibuły i papier. Materiały, z których tradycyjnie były wykonane, zależały od ich regionalnej dostępności. Same pająki raczej nie służyły podkreśleniu materialnego statusu, gdyż każdy miał dostęp do potrzebnych materiałów. To, co można było konkurować to o zachwyt innych-  twórczynie prześcigały się w misterności i wielkości konstrukcji. To, co można uznać za uniwersalne we wszystkich pająkach to fakt, że podwieszone pod sufitem kręcą się delikatnie od ruchu powietrza. Drugą cechą jest to, że z każdej strony wyglądają podobnie, a poszczególne elementy pająka powtarzają się, przypominając swoją strukturą fraktal. Trzecią, że powstają z ogólnie dostępnych materiałów.

*Plastyka Obrzędowa to przedmioty, których znaczenie wykracza poza funkcję dekoracyjną. Wykonywane są w sposób ściśle określony tradycją lub zwyczajem. Zazwyczaj związane są z rytuałem lub obrzędem, nierozłącznie związane są z ludowymi świętami. Najwięcej dzieł plastyki obrzędowej jest związanych z cyklem agrarnym, zwłaszcza z wiosną i zimą oraz cyklem życia człowieka- narodziny, ślub, pogrzeb.